Σκηνή Πρώτη: Μνημόνιο 1
Α: Γρήγορα, γρήγορα! Έρχονται! Τους ξέρεις; Πως είναι; Δύσκολοι, εύκολοι; Ξέρεις… οι Γερμανοί είναι απρόσιτοι και υπέρ του δέοντος τυπικοί!
Β: Έλα ρε δικέ μου, μη στεναχωριέσαι! Όλοι ίδιοι είναι! Κέρασέ τους ψάρια και κρασί παρά θιν’ αλός και μαλακώνουν. Σαν το χιλιοχτυπημένο χταπόδι! Αν δε, τους ποτίσεις τσίπουρο κάτω από τον ήλιο, τότε ξεχνάνε αριθμούς και δείκτες!
Α: Σιγά, μη γίνεται έτσι όπως τα λες! Οι ξένοι είναι το καθήκοντος, της δουλειάς! Προτεστάντες!
Β: Βαθιά νυχτωμένος που είσαι! Αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση και να γράφονται άρθρα από βαθυστόχαστους αναλυτές! Ξένοι ή δικοί μας, η τσέπη στέκεται πάνω από όλα και η καλοπέραση είναι επιθυμητή και επιζητούμενη. Γι’ αυτό, ο έλεγχός τους είναι αυστηρός, όσο τους δίνουμε αυτά που θέλουν κι εκείνοι αισθάνονται ασφαλείς ότι στηρίζουμε πολιτικά και επικοινωνιακά τις αποφάσεις τους. Ξέρεις κανέναν έπαρχο να μη θέλει πειθήνιους τοποτηρητές! Ποτέ μη ξεχνάς: οι πολιτικοί έρχονται και φεύγουν… εμείς όμως παραμένουμε ακλόνητοι, είμαστε η μνήμη και η συνέχεια. Ίδιοι και απαράλλακτοι! Σε μας στηρίζονται οι εκάστοτε πολιτικοί και οι διορισμένοι σύμβουλοί τους. Ξέρεις, εκείνοι οι κομματικοί… Έτσι γίνεται η δουλειά τους. Εξυπακούεται ότι επειδή οι ξένοι θέλουν να τηρούνται τα υποσχεθέντα, μιλούν πρωτίστως με τους κομματικούς. Αλλά σε μας βασίζονται για να κλείσουν οι έλεγχοί τους και να υπογραφούν οι συμφωνίες.
Α: Μου φαίνεται ότι έχεις δίκιο! Εμείς είμαστε οι απαραίτητοι.
Β: Εμείς ρε φίλε κι όχι αυτοί οι Πασόκοι! Αυτοί θα δεις… σε λίγο θα πάνε σπίτι τους με τέτοια που υπέγραψαν!
Α: Εμείς όμως;
Β: Εμείς να είμαστε καλά δικέ μου!
Σκηνή Δεύτερη: Μνημόνιο 2
Α: Έλα ρε, που είσαι; Θα αργήσουμε για τη σύσκεψη. Ήρθε το κλιμάκιο των ξένων.
Β: Καλά ντε! Μη χολοσκάς! Τους ξέρω ποιοι είναι. Τους είχα συναντήσει όταν ήρθαν με τους προηγούμενους. Καλά παιδιά! Θα δεις… το παίζουν σκληροί, αλλά η τράπουλα είναι σημαδεμένη! Εκείνοι ξέρουν γιατί έρχονται, εμείς γιατί τους θέλουμε!
Α: Μα… τώρα είναι άλλοι στα πράγματα! Έφυγαν εκείνοι που μας έφεραν την τρόικα.
Β: Αχ, πόσο αφελής είσαι! Νομίζεις ότι οι σημερινοί σκοτίζονται αν το μπάχαλο που βρήκαν, βρει το δρόμο του; Ποσώς που τους ενδιαφέρει!
Α: Μου φαίνεται ότι είσαι απόλυτος! Δεν βλέπεις τώρα, ότι κάτι πάει να γίνει;
Β: Τι να γίνει ρε φίλε; Αυτοί που είναι σήμερα, δεν ήταν και προχτές; Πως γίνεται να έχουν αλλάξει τόσο πολύ και να τα βλέπουν σήμερα αλλιώτικα;
Α: Ξέρω εγώ… έτσι λένε! Τώρα είναι οι ξένοι κι εκείνοι μας λένε τι να κάνουμε!
Β: Αυτά είναι κουραφέξαλα! Με μας δε μιλάνε οι ξένοι; Όπως και τις προάλλες; Νομίζεις ότι αυτοί οι Νεοδημοκράτες από τα γραφεία μπορούν μονάχοι τους να κυβερνήσουν; Εμάς χρειάζονται, από εμάς εξαρτιόνται!
Α: Λες; Μα αυτοί ήταν και παλιότερα!
Β: Φίλε, εμείς είμαστε οι διαχρονικοί! Χάριν σε μας λειτουργούν! Οι ξένοι το ξέρουν καλά αυτό! Οι δικοί μας κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, αλλά αφού γίνεται η δουλειά τους… Εμείς είμαστε οι στυλοβάτες τους. Αλλά κι αυτοί, από εδώ θα περάσουν… περαστικοί!
Α: Εμείς;
Β: Εμείς να είμαστε καλά δικέ μου!
Σκηνή Τρίτη: Μνημόνιο 3
Α: Πω, πω! Άλλαξαν τα πράγματα! Καινούργια πρόσωπα, νέες καταστάσεις! Άγνωστα πρόσωπα! Τι κάνουμε τώρα;
Β: Μη σκιάζεσαι! Θέλει ρέγουλο και μέτρο! Όχι πανικό! Έμαθα ότι οι ξένοι που είναι να έρθουν για διαβουλεύσεις είναι ίδιοι… όπως και πρωτύτερα. Αυτό είναι καλό! Αυτοί τουλάχιστον δεν αλλάζουν!
Α: Ναι, αλλά οι δικοί μας είναι διαφορετικοί! Νέα πρόσωπα! Μας είναι άγνωστοι!
Β: Ε, και τι σε νοιάζει; Με αυτούς νταραβερίζεσαι; Εσύ έχεις να κάνεις με τους ξένους. Από κείνους παίρνεις εντολές! Φτάνει που μας ξέρουν οι ξένοι! Αυτό έχει σημασία. Εμείς με τους ξένους έχουμε παρτίδες. Οι δικοί μας είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν ό,τι συμφώνησαν! Κι από ότι λένε, ετούτοι τηρούν την υπογραφή τους!
Α: Κακό του κεφαλιού τους! Έτσι δεν θα μακροημερεύσουν!
Β: Σιγά μη μας ενδιαφέρει πόσο θα καθίσουν στην καρέκλα! Για μας όλοι ίδιοι μοιάζουν!
Α: Πάντως ετούτοι δείχνουν αποφασισμένοι!
Β: Ρε φίλε… χωρίς εμάς, δίχως τη δική μας συμβολή, τίποτα δεν μπορούν να καταφέρουν! Πέραν των άλλων, είναι και άπειροι οι Συριζαίοι! Άσε που έχουν τις δικές τους εμμονές με τα κινήματα και τα δικαιώματα! Μύλος! Γι’ αυτό όπως σου τα λέω! Πάλι σε μας θα καταλήξουν για να διοικήσουν!
Α: Κι εμείς, τι λες να κάνουμε;
Β: Εμείς; Εμείς κάνουμε αυτό που ξέρουμε! Ό,τι κάνουμε για όλους!
Α: Τι εννοείς;
Β: Εμείς να είμαστε καλά δικέ μου!
Από το tvxs.gr
