Το περσινό άρθρο μετά τον Rodopi Advendurun είχε τον τίτλο «Η Χρονιά των Ρεκόρ». Τώρα εδώ, μετά τα φετινά αποτελέσματα, τι τίτλο μπορεί να δώσει κάποιος για να αποτυπώσει τις επιδόσεις που επετεύχθησαν στον αγώνα; Σε έναν αγώνα ο οποίος δεν σταματάει να βελτιώνεται, να ανεβαίνει επίπεδο και να χαρίζει σε συμμετέχοντες και συνοδούς ανεπανάληπτες εμπειρίες, αξέχαστα συναισθήματα και μαγικές εικόνες…, αναφέρει το advendure.

Τα ρεκόρ υπάρχουν για να καταρρίπτονται λένε αλλά αυτή την φορά δεν μιλάμε για κατάρριψη για ολική εξολόθρευση. Το επίπεδο των ελλήνων ultra runners ανεβαίνει συνεχώς και η καλύτερη απόδειξη είναι ο πίνακας αποτελεσμάτων του Rodopi Advendurun 2016. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον ιδανικότερο καιρό από καταβολής αγώνα, συνέτεινε στο να γίνουν σπουδαίες επιδόσεις και να βελτιωθούν προσωπικοί χρόνοι από τους περισσότερους από τους 125 συμμετέχοντες που κατάφεραν να περάσουν την γραμμή του τερματισμού. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Αχ ψυχή μου, πως αντέχεις, σε έναν δρόμο, μοναχή...Οι εποχές που οι διοργανωτές του αγώνα βρίσκονταν μεταξύ «συγγενών και φίλων» στην Ροδόπη έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Φτάνοντας αργά το απόγευμα της Πέμπτης στο μαγευτικό Δασικό Χωριό της Χαϊντούς τίποτα δεν θύμιζε τις προ πενταετίας μέρες. Δεκάδες πολύχρωμα αντίσκηνα είχαν ήδη πάρει την θέση τους σε ένα υποβλητικό φθινοπωρινό τοπίο ανάμεσα στα παιχνιδίσματα των σύννεφων και των δέντρων. Εκεί που η περιπέτεια συναντά τους αγώνες τρεξίματος η γνώριμη «γειτονιά» ανθρώπων που μοιράζονται τα ίδια πάθη και όνειρα είχε στηθεί και φέτος έτοιμη να ζήσει όμορφες αθλητικές μα και ανθρώπινες στιγμές.

...όμορφες αθλητικές μα και ανθρώπινες στιγμές...Η γραμματεία έτοιμη να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις, έκρυβε μέσα στις σακούλες συμμετοχής για άλλη μια χρονιά ένα προσωπικό δώρο για τον κάθε συμμετέχοντα. Πάλι σε συνεργασία με την The North Face για 3η συνεχόμενη χρονιά, κάθε αθλητής παραλάμβανε το στυλάτο αντιανεμικό TNF Rapido Moda jacket με το λογότυπο του αγώνα και τυπωμένο το όνομα του κάθε αθλητή για τις βόλτες μας στην πόλη ή το βουνό.

Η μίνι τεχνική ενημέρωση (είχε προηγηθεί αναλυτική γραπτή) με όλες τις τελευταίες λεπτομέρειες πραγματοποιήθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του Δασικού Χωριού, πλάι στις περίφημες κουδούνες αφού η γραμματεία είναι πλέον μικρή για να χωρέσει τους 185 δρομείς που πήραν νούμερο συμμετοχής. Στην συνέχεια το προαγωνιστικό γεύμα μας έφερε στο νου τις όχι τόσο μακρινές χρονιές στις οποίες οι αθλητές του αγώνα χωρούσαμε στο εστιατόριο του Δασικού Χωριού. Αναγκαστικά λοιπόν σε χώρο έξω από την γραμματεία το «pasta party» ενώ πάντα υπήρχε διαθέσιμο φαγητό στο εστιατόριο του Δασικού Χωριού για όποιον ήθελε κάτι διαφορετικό.

Τα κύπελλα, τα μετάλλια και τα "πεντάστερα" badge περίμεναν καρτερικά...Τα κύπελλα, τα μετάλλια και τα “πεντάστερα” badge περίμεναν καρτερικά…

 

Ο «βαρύς» και με ανεβασμένη σχετικά υγρασία καιρός έδινε ιδανικές θερμοκρασίες που δεν ξεπερνούσαν τους 14 βαθμούς και η άπνοια προμήνυαν ίσως αυτό που θα επακολουθούσε. Μας έλειψε μόνο ο απίστευτος ουράνιος ξάστερος θόλος της Ροδόπης αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου!

Ο αγώνας ξεκίνησε δυνατά από την αρχή. Ήδη σχεδόν στο μέσο της διαδρομής, στην Πυραμίδα-148, η πρώτη τριάδα των αθλητών που πέρασε από εκεί είχε περάσματα κάτω από την περσινό πέρασμα του νικητή και πρώην κάτοχο του ρεκόρ Charlie Sharp. Ο Νίκος Καλοφύρης, ο Ρουμάνος Bogdan Petrutu και ο Νίκος Πετρόπουλος ο οποίος σε αντίθεση με άλλες χρονιές ξεκίνησε δυνατά από σχετικά νωρίς στον αγώνα, είχαν δώσει έναν ξέφρενο ρυθμό περνώντας από σημείο ελέγχου σε λιγότερο από 10,5 ώρες! Όταν τρέχεις στο όριο και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όμως, κινείσαι σε ένα τεντωμένο σχοινί. Ο Νίκος Καλοφύρης επηρεασμένος από την υγρασία και την κούραση από το UTMR δεν άντεξε στον ρυθμό και εγκατέλειψε λόγω στομαχικών προβλημάτων στο Μέγα Ρέμα (K-107) όπου και κοιμήθηκε για να συνέλθει και να περπατήσει μέχρι το επόμενο σημείο ελέγχου για να γυρίσει πίσω στο Δασικό Χωριό. Ο Νίκος Πετρόπουλος βοηθούμενος από τον συναγωνισμό και τρέχοντας δυνατά καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής από εκείνο το σημείο και μετά βρέθηκε μόνος του στην 1η θέση την οποία κράτησε μέχρι το τέλος για να καταρρίψει τελικά το ρεκόρ τερματίζοντας στην απίστευτη επίδοση 22.25.11.

Ο Ρουμάνος Bogdan Petrutu άντεξε και αυτός τον ρυθμό του Πετρόπουλου μέχρι το 122ο χλμ έχοντάς τον κοντά στο λεπτό. Από εκεί και μετά όμως έριξε ρυθμό αφού κινδύνευε με εγκατάλειψη φτάνοντας από σταθμό σε σταθμό σε οριακή κατάσταση. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και κατάφερε να φτάσει 2ος στο Δασικό Χωριό στο άπιαστο πριν όχι πολλά χρόνια 23.39.08. Ο Θανάσης Καλογερόπουλος ο οποίος φέτος δικαιώθηκε για την επιμονή και την υπομονή του πήρε αυτό που άξιζε! Το 24.06.53 που του έδωσε την 3η θέση του βάθρου είναι παρακαταθήκη για ακόμη σπουδαιότερα πράγματα που μπορούμε να δούμε στο μέλλον! Από εκεί και μετά όλοι σχεδόν οι αθλητές έκαναν σπουδαίες επιδόσεις ενώ χρήζει αναφοράς η 6η θέση με 25.26.40 του 27χρονου Παναγιώτη Παναρίτη που δίνει σπουδαίες ελπίδες για το μέλλον του ultra trail running!

Από το www.advendure.com Περισσότερα ΕΔΩ

 

Κράτα το