Εδώ και πολλά χρόνια μέσα από τα κείμενα και τους λόγους μας υπήρξαμε από τους ελάχιστους που περιέγραψαν τον τρόπο που διογκώθηκε ο πληθυσμός, οι αντιθέσεις και το κοινωνικό πρόβλημα του συνοικισμού του Δροσερού, προκειμένου να αποτελεί εκλογικό μηχανισμό συγκεκριμένων πολιτικών και αυτοδιοικητικών χώρων ενώ οι καταστροφικές αυτές πολιτικές είχαν επίπτωση σε πολλές κοινωνικές διεργασίες όπως και στο γεγονός ότι ο οικισμός αυτός σχεδόν μονοπωλεί την καθημερινή εγκληματικότητα του κοινού ποινικού δικαίου.
Γνωρίζουμε πόσο πολύ έχει ενοχλήσει το επιτόπιο ρεπορτάζ και η αποκάλυψη με φωτογραφίες και στοιχεία και τα δημοσιεύματά μας σε κεντρικά μέσα ενημέρωσης για τη μεθοδολογία και τον τρόπο που λειτουργεί ο μηχανισμός εξαγοράς ψήφων και κυρίως τα δημοσιεύματά μας για τις εθνικές εκλογές του 2012 καθώς και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, με έμφαση στο μηχανισμό και όχι στα πρόσωπα ή τα συμφέροντα που κατά περίπτωση τον εκμεταλλεύονται. Κανείς άλλωστε, δεν συνέδεσε ποτέ το σκάνδαλο της ΕΑΠΑΞ με τις σοβαρές προεκτάσεις που είχε η εταιρία-πλυντήριο (πέρα από την παραγωγή βεβαιώσεων για γενιές μονιμοποιήσεων) στους εκλογικούς μηχανισμούς του Δροσερού και όσους είχαν πρόσβαση στην “πριμοδότηση” από τις ψήφους αυτού του γκέτο.
Αναμφίβολα είναι ένας οικισμός καταδικασμένος στην εξαθλίωση, με τεράστια κοινωνικά προβλήματα, που αποτελεί επίσης ένα μηχανισμό όπου στήθηκαν και άλλου είδους εργαστήρια “εθνικών πολιτικών” και φτιάχτηκαν καριέρες και περιουσίες πάνω στην εργαλειακή του μεταχείριση.
Αυτόνομη δημοτική ενότητα σε μητροπολιτικό Δήμο
Κανείς όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν θέλησε να εξετάσει τη διέξοδο για την αντιμετώπιση του κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου του Δροσερού. Το πρώτο βήμα είναι η αυτονόμησή του, κάτι που έχουμε ξεκάθαρα καταθέσει και σε άλλα άρθρα μας, στο πλαίσιο των αλλαγών που προωθούνται στο θεσμικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τη μετατροπή του σε αυτόνομη δημοτική ενότητα/κοινότητα με δικό του ολιγομελές συμβούλιο, ολιγομελή διοικητική δομή και αντίστοιχο προϋπολογισμό από τους ΚΑΠ. Ο Δήμος Ξάνθης θα λειτουργεί μητροπολιτικά σε θέματα υποδομών και ρυθμιστικού/χωροταξικού χαρακτήρα, υποστηρίζοντας τον οικισμό αλλά μέχρι εκεί. (Το ίδιο ακριβώς μοντέλο θα έπρεπε να εφαρμοστεί και για τη ΔΕ Σταυρούπολης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η παντελώς ασύμβατη και παράταιρη συνένωση με το Δήμο Ξάνθης ενός απομακρυσμένοι ορεινού οικισμού)
Και είναι και ο μόνος τρόπος για να προωθηθεί η ενδοδημοτική σύγκλιση όταν οι υπάρχουσες δομές έχουν αποτύχει να το κάνουν. Επίσης, θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογήσει την υφιστάμενη κατάσταση με πρόσχημα ότι είναι ρατσιστικό να αποκλείσεις αυτή την κοινότητα από τον κορμό. Προφανώς αυτό μαρτυρά πλήρη άγνοια και έλλειψη ενημέρωσης για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα (δηλαδή οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά) που σήμερα δεν εκπληρώνονται ακριβώς γιατί ο πληθυσμός των πολλών χιλιάδων κατοίκων δεν έχει την παραμικρή θεσμική δυνατότητα να λειτουργήσει ως πολίτης, να αποφασίσει και να αυτοδιοικηθεί, άρα δεν μπορεί να αναπτύξει κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, πάρα μόνο να εξαγοραστεί για ψίχουλα. Και εδώ εμφανίζεται και ένα δεύτερο ζήτημα που πρέπει κάποιος να αντιμετωπίσει και αυτό δεν είναι άλλο από τη διασπορά κατοίκων του Δροσερού σε άλλα εκλογικούς καταλόγους από άλλα δημοτικά διαμερίσματα, για ευνόητους λόγους.
Άρα οι αιτιάσεις κάποιων είναι αμιγώς προσχηματικές καθώς η ιδιοτέλεια προκαλεί αγωνία ώστε να συνεχίσουν να μεταχειρίζονται τους κατοίκους με τη βοήθεια διαφόρων παραγόντων όπως πχ το ΥΠΕΞ που έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στην καθημερινότητα κάποιων πολιτών εντός της ελληνικής επικράτειας με αλλοπρόσαλλες επιδιώξεις όταν οι άνθρωποι δεν εξυπηρετούν ούτε τις βασικές τους βιοτικές ανάγκες. Αυτό που χρειάζεται σε δεύτερο επίπεδο, είναι το κοινωνικό παράδοξο του Δροσερού να αποτελέσει θέμα χάραξης εξειδικευμένης πολιτικής από τα Υπουργεία Εργασίας, Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού και Προστασίας του Πολίτη ώστε να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά ζητήματα κοινωνικής συνοχής. Όχι όμως από το ΥΠΕΞ ή οποιονδήποτε άλλο άσχετο !
Τα συμφέροντα και η υποκρισία
Φυσικά όλα αυτά προσκρούουν στα παλαιοκομματικά και ιδιοτελή συμφέροντα καθώς αυτός ο εξαθλιωμένος οικισμός έχει καθοριστική επίδραση μέχρι σήμερα στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και την ανθρωπογεωγραφία του. Η λύση είναι προφανής και η πλέον ενδεδειγμένη δημοκρατικά, ενώ θα προκαλούσε κοινωνική ανακούφιση αλλά και πολιτικές ανακατατάξεις.
Για το λόγο αυτό οι όψιμες ανησυχίες και προτάσεις – που έχουμε διατυπώσει έγκαιρα και σε νεκρό χρόνο- δεν μπορούν να αποκρύψουν το μερίδιο της συμμετοχής πολλών στην πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση του Δροσερού καθώς και τις ιδιοτελείς ανησυχίες κατά περίπτωση. Δηλαδή, το θέμα του Δροσερού θα το λύσουν αυτοί που δεν λέρωσαν ποτέ τα χέρια τους άρα αυτή η ευκαιρία είναι τώρα.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
