Ένα ενδιαφέρον κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο είναι η πρόσφατη εξέλιξη που μας στεναχώρησε όλους για πολλούς λόγους. Η ανάκληση της άδειας της Guernica που αποφάσισε ο Δήμος Ξάνθης, προκάλεσε συζητήσεις γιατί το όνομα του bar και ο ιδιοκτήτης αποτελούν θρύλους για την πόλη και έχουν φορτιστεί συναισθηματικά. Και είναι ωραίο να βλέπουμε τους Ξανθιώτες να αντιδρούν έτσι και να εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους δημόσια ενώ όποιος υιοθετεί αυτή τη συλλογιστική δικαιούται επίσης να υποστηρίξει ότι δεν τον ενδιαφέρει τι λέει ο νόμος ή αν είναι υπέρμετρα αυστηρός αλλά ότι «είμαστε μια μικρή κοινωνία» και δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποδεκατιζόμαστε.
Όμως τα πράγματα στις επιχειρήσεις και στη Διοίκηση δεν λειτουργούν έτσι. Και αν λειτουργούσαν, ο θόρυβος από κάποιους δεν προκλήθηκε επειδή στεναχωρήθηκαν ειλικρινά αλλά γιατί περισσεύει η υποκρισία και βρήκαν ευκαιρία να πουν κάτι. Ας τα δούμε αναλυτικά:
Ας αφήσουμε έξω την πολιτική και ας δεχτούμε ότι ένας Δήμος δεν μπορεί να λειτουργεί με το συναίσθημα και πρέπει να είναι ψυχρός για να αποπνέει σεβασμό ως Διοίκηση. Εδώ λοιπόν οφείλουν όσοι σήμερα τοποθετούνται δημόσια να γυρίσουν το χρόνο πίσω: Αν πρέπει να σφραγιστεί, πρέπει να ελεγχθεί ο Δήμος αν σφράγισε όλες τις επιχειρήσεις που αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα και αν υπάρχουν επιχειρήσεις, ομοειδείς συχνά, που να έχει επιδείξει επιείκεια; Η απάντηση είναι μάλλον ναι και έτσι ένα επιχείρημα αντικειμενικό και όχι υποκειμενικό είναι ότι όταν ο Δήμος θέλει, «κάνει τα στραβά μάτια» ενώ αλλού εφαρμόζει τα νόμιμα. Και αυτό πρέπει να ισχύει για όλες τις μορφές της Διοίκησης.
Γιατί αν αυτός που αποφάσιζε ήταν αυστηρός με όλους δεν θα άφηνε περιθώριο για κριτική σε κανένα αλλά θα περιόριζε τις αντιδράσεις στην έκφραση της λύπης. Και θα πρέπει κανείς να έχει την ίδια στάση όταν ο Δήμος θα κλείσει με τον ίδιο τρόπο το μαγαζί του δίπλα, του απέναντι, του παρακάτω, ακόμη και αν αυτός είναι ο άσπονδος γνωστός μας ή ο ανταγωνιστής μας ή ο αντιπαθής επιχειρηματίας που μας «κάθεται στο λαιμό». Ίσως γιατί στο βάθος του μυαλού του, ο νεοέλληνας θεωρεί ότι θα είναι στους μισούς εκείνους –και όχι στη θέση της Guernica- που έχουν τα μέσα, που είναι στους «δικούς τους», που γνωρίζουν κάποιον «από μέσα» ώστε να αντιμετωπίσει επιείκεια, στη φάση της ζωής του που θα τη χρειαστεί . Και αυτό εννοούν όσοι κάνουν κηρύγματα για τους «νόμους» και την «τάξη» και φωνάζουν συχνά «νομιμότητα για όλους» (τους άλλους)
Και αν θέλουμε να βάλουμε την πολιτική μέσα στη συζήτηση, ίσως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Γιατί οι πληροφορίες λένε ότι κάποιοι που σήμερα βγάζουν φωτιές εναντίον του Δήμου, ήταν ακριβώς μέσα στη Guernica ως πελάτες της πριν από μήνες, όταν πανηγύριζαν πως “κατάφεραν” τον Δήμο να σφραγίσει ένα άλλο κατάστημα ενός άλλου συμπολίτη επιχειρηματία, παριστάνοντας τους “προαγωγούς” αυτής της μικρής πόλης.
Εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της υποκρισίας αν σήμερα ισχυρίζονται ότι τα «βάφουν μαύρα» για τη Guernica.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
Kαι καλές γιορτές…
