Η Θεατρική ομάδα του 8ου Γυμνασίου του Δροσερού πραγματικά φαίνεται να “σπάει” αρκετά στεγανά και το γεγονός ότι αυτή τη φορά λείπουν οι “εύπεπτες” επιδοκιμασίες και πανηγυρισμοί που υπάρχουν σε άλλες περιπτώσεις για τις επιδόσεις στα σχολεία (και σε βαθμό υπέρτερο μερικές φορές, που ίσως που μαρτυρά ματαιοδοξία γονέων και εκπαιδευτικών, κατά τη γνώμη μας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Η περίπτωση των παιδιών του Δροσερού όμως δεν είναι αρκούντως “κοσμική” και προφανώς ανατρέπει και τη στερεοτυπική αντιμετώπιση του οικισμού. Αρκετοί λοιπόν επιδοκιμάζουν και πολιτικολογούν κιόλας για το Δροσερό, όταν η αφήγηση είναι μίζερη και οι άνθρωποί του αναπαράγουν την ίδια μελό ρητορική -αυτή που αγγίζει ψεκασμένους χρήστες των κοινωνικών δικτύων- ώστε κάποιοι άλλοι με “μεγαλοσύνη” φιλάνθρωπου έρχονται να πουν “μπράβο” αφ’ υψηλού.
Όταν όμως κάποιοι από το γκέτο διεκδικούν να έχουν όσα οι υπόλοιποι πολίτες και όταν η δημιουργική έκφραση παιδιών που κάποιοι προορίζουν από τη γέννησή τους για “πολίτες Β΄κατηγορίας”, αγγίζει υψηλό επίπεδο και εκπέμπει συμβολισμούς, τότε από “συμπαθή και καημένα” τα παιδιά του Δροσερού τους είναι αδιάφορα. Γιατί είναι “συμπαθή” για πολλούς, μόνο όταν αποδέχονται τη μοίρα τους ή όταν εξυπηρετούν πολιτικά αφηγήματα… Πόσο μάλλον όταν έχουν το “θράσος” να μιλούν για το προσφυγικό τα παιδιά των ρομά ενώ τα παιδιά κάποιων “καλών οικογενειών” της πόλης συγχρωτίζονται με χρυσαυγίτες…
Κάπου εκεί κοντά στη γειτονιά βρίσκεται και το ΙΕΚ του ΟΑΕΔ που για πολλοστή φορά έχει σημαντικές πανελλαδικές και ευρωπαϊκές διακρίσεις για τους σπουδαστές του στην ειδικότητα της Μαγειρικής. Δεν γνωρίζουμε ούτε το αντικείμενο, ούτε όσα πραγματεύεται, ούτε τα πρόσωπα που εμπλέκονται με τη λειτουργία της σχολής. Αλλά με τόσες διακρίσεις, κάτι σημαντικό προφανώς θα γίνεται εκεί και αξίζει της προσοχής μας…
(Για πολλούς λόγους πάντως τις τελευταίες μέρες, το Δροσερό βρίσκεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Αν τόση δημόσια συζήτηση μπορούσε να βελτιώσει έστω και στο ελάχιστο την καθημερινότητά τους και να μειώσει και τον αντίκτυπο στην υπόλοιπη κοινωνία, θα ήταν θετικό. Γιατί η συνήθης αφήγηση το θέλει στο επίκεντρο μόνο όταν υπάρχουν εκλογές)
