Αφήνοντας στην άκρη τις εκφράσεις ή την αισθητική όσων γράφτηκαν από ΝΔ
και ΠΑΣΟΚ Ξάνθης (ειδικά) θα έλεγε κανείς ότι με αυτή την αντιπαράθεση  γύρω από το Βατοπέδι, αναβίωσαν κάποιες κόντρες του παρελθόντος και ίσως να φαίνεται σαν ένα παλιός διπολισμός. Όμως κερδισμένος αυτής της κόντρας είναι μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν χρειάστηκε καν να αναμιχθεί.

Προφανώς και ένας διπολισμός παλαιού τύπου στις μέρες δεν μπορεί να ενισχύσει τους δύο μονομάχους και έναντι των υπολοίπων γιατί έχουν αλλάξει οι ρόλοι. Όμως όταν η μία πλευρά ασχολείται με το Βατοπέδι και η άλλη με το “λεφτά υπάρχουν” (που μάλλον αφορούν και τους δύο) τότε υπενθυμίζουν στο κοινό κάποια από τα πιο δυσάρεστα επεισόδια του παλιού δικομματισμού. Αυτό ακριβώς θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν “λέρωσε” μέχρι σήμερα το ηθικό του πλεονέκτημα και αφήνει στους παλιούς να υπενθυμίζουν ποιοι ήταν…

Το πιο διδακτικό αποτέλεσμα εκλογών που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνά κανείς δεν είναι ούτε αυτό του 2009, ούτε του 2015. Είναι αυτό του Μαΐου του 2015, το μήνυμα του οποίου οι πολιτικές δυνάμεις δεν αντιλήφθηκαν ποτέ. Αυτό είναι και ο οδηγός για τις δυνάμεις που μπορεί να συσπειρώσει κάποιος γύρω του. Και μαρτυρά και τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος εδώ και ένα αιώνα: Πεπερασμένα όρια αλλά συμπαγής βάση στο συντηρητικό χώρο και μεγαλύτερες δεξαμενές με πολυδιάσπαση στο κέντρο και τα αριστερά.

Το ρολόι των Νέων ξεκινά σήμερα για δεύτερη χρονιά στην Ξάνθη. Το γεγονός ότι ένας νέος θεσμός καθιερώθηκε από τους νέους της πόλης, με δική τους αποκλειστικά πρωτοβουλία και μακριά από οποιοδήποτε πολιτικό ή κομματικό καπέλωμα, είναι από τα ευχάριστα μηνύματα που εξέπεμψε αυτή η πόλη τα τελευταία χρόνια. Και μάλλον χαρακτηρίζει τις τρομακτικές αντιθέσεις μεταξύ αντιλήψεων που συνυπάρχουν στην περιοχή και αντανακλαστικών που διαθέτουν οι κοινωνικές δυνάμεις.

Σόκαρε κάποιους η ρητορική Ντάισελμπλουμ για τις “ευθύνες” των Ελλήνων για την κρίση, “τις γυναίκες και τα ποτά”. Ας μην ξεχνάμε ότι η ρητορική Ντάισελμπλουμ, που σήμερα ενοχλεί, ήταν το κυρίαρχο αφήγημα όλων των συστημικών μέσων ενημέρωσης μέχρι το 2015. (Και θα επανέλθει στο μέλλον, όταν η εφαρμογή των μνημονίων θα ξαναγίνει “μονόδρομος”).

Η φράση του Α. Πορτοσάλτε είναι μάλλον ολόιδια: “…δεν νομίζω να έχει υπάρξει στην Ιστορίαμια γενιά ολόκληρη στην καλοπέραση Μπουζούκια, Πούρα, ουίσκια και Π… μετά συγχωρήσεως, να πω τη λέξη κανονικά γιατί με το πόρνες δεν βγαίνει άκρη.” Δεν είπε και δεν μας λένε τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από το “μαζί τα φάγαμε”.