Οι φωνές υπέρ ή κατά της κατάργησης των παρελάσεων ακούστηκαν για άλλη μια φορά με αφορμή των εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Θα μπορούσαν να εκτεθούν πολλές σκέψεις για το θεσμό αυτό αλλά μάλλον είναι άκαιρη αυτή η συζήτηση και, με βάση και τις ενδείξεις, ούτε είναι στις σκέψεις της κυβέρνησης αλλά ούτε φαίνεται να είναι σωστή η στιγμή για να ανοίξει ένα τέτοιο θέμα.
Και είναι άκαιρο καθώς υπάρχουν και άλλα , πολύ πιο ουσιώδη προβλήματα που αναδεικνύει η επέτειος της 25ης Μαρτίου. Όπως το γεγονός ότι η ίδια η Εκπαίδευση αρκείται, ακόμη και στον 21ο αιώνα, να ενσωματώνει στην ιστορία βολικούς μύθους, οι οποίοι ακολουθούν εθνικές αφηγήσεις. Άρα, σε μια χώρα που η Παιδεία της συνεχίζει να υπηρετεί ένα -βαλκανικό- θρησκευτικό εθνοφυλετισμό η συζήτηση υπέρ ή κατά των παρελάσεων μάλλον δεν έχει κάποια αφετηρία συζήτησης.
Κατά τα άλλα, οι τελετές και οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν στην Ξάνθη με αρτιότητα, οι παρελάσεις έγιναν με κάθε επισημότητα και ο κόσμος συμμετείχε στο βαθμό που το κάνει συνήθως. Και φέτος, η Κυβέρνηση δεν όρισε εκπρόσωπό της, οι 2 κυβερνητικοί βουλευτές δεν πήγαν στους επίσημους αλλά στον κόσμο ενώ Σ. Γιαννακίδης βρέθηκε στον εορτασμό της Σταυρούπολης.
Το Δ’ ΣΣ για πρώτη φορά, με πρωτοβουλία του νέου Σωματάρχη, πραγματοποίησε την τελετή αποκάλυψης των στρατιωτικών σημαιών στο κέντρο της πόλης πριν την έναρξη της παρέλασης ενώ για πρώτη φορά παρέλασαν και εθνοφύλακες μετά από αίτημά τους προς το Δ’ΣΣ.
Η επέτειος προσφέρεται και για άλλα συμπεράσματα. Σύμφωνα με τις νεοφανείς θεωρίες -που δυστυχώς βρίσκονται και μέσα σε κόμματα του συνταγματικού τόξου- η πολυδιαφημισμένη “σριστεία” είναι επιδίωξη ΑΛΛΑ δεν ισχύει όταν αφορά σε μαθήτριες με μαντήλα (προφανώς είναι “αριστεία” υπό όρους) ή μαθητές με άλλο χρώμα και θρησκεία. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες “μαντήλες”, που είναι αρεστές αν εξυπηρετούν τους βολικούς μύθους που έχουν φτιάξει…
Στο τέλος της ημέρας, μαζί με τους διάφορες “σωτήρες” και “ηρωίδες” της Θράκης, όλοι καταλήγουν στη Χ.Α. (για να μην έχουμε καμία αμφιβολία τι συμβαίνει όταν κάποιοι πολιτικοί χώροι δεν βάζουν διαχωριστικές γραμμές με τα άκρα). Η κοινωνία έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσει, όπως και το πολιτικό σύστημα. Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε με μια χαραμάδα έστω υπευθυνότητας να κλείσει όλα αυτά τα θέματα αλλά…
