Την Κυριακή εορτάζεται η επέτειος της μάχης των Οχυρών της περιοχής. Για όσους δεν το θυμούνται ή δεν θέλουν να το θυμούνται είναι μια επέτειος για την πρώτη και πιο εντυπωσιακή πράξη αντίστασης των δυνάμεων της Ευρώπης απέναντι στην επέλαση του ναζισμού, όπως υπενθυμίσαμε και με το χθεσινό μας αφιέρωμα. Και, ειδικά για την περιοχή μας, είναι και η επέτειος που έδειξε ότι ενωμένος ο πληθυσμός της περιοχής, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, πολέμησε τον κατακτητή.

Σε αυτή την επέτειο, προσπαθούν να πάρουν θέση και να κάνουν σπέκουλα στους εορτασμούς διάφοροι χρυσαυγίτες και νεοναζί της περιοχής. Περιέργως, κάποιοι δείχνουν παραδοσιακά ανοχή στην παρουσία τους. Όμως στην επέτειο της μάχης ενάντια στο ναζισμό, οι νεοναζί δεν έχουν καμία θέση και έχουν ευθύνη όλοι όσοι ορίζουν τον εαυτό τους μέσα στο δημοκρατικό και συνταγματικό τόξο, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να μην επιτρέψουν νεοναζιστικές, δήθεν πατριωτικές, φιέστες.

Στα εγκαίνια των Τεμπών με τον Πρωθυπουργό, τα φώτα τράβηξε ο ιερέας που σε ζωντανή μετάδοση ζήτησε να φωτογραφηθεί με τον Α. Τσίπρα για να έχει ενθύμιο “με ένα ακροαριστερό”. Οι περισσότεροι βέβαια, δεν άκουσαν καλά τη συνέχεια της σκηνής, με τον απίθανο ιερέα να απευθύνεται στους Υπουργούς με την έκφραση “Σύντροφοι”…

Τα ονόματα που πήραν οι σήραγγες πάντως ήταν όλα μια αναγκαία υπόνηση. Για τα θύματα των παλιών δρόμων, για το μηχανικό που σκοτώθηκε στο έργο, για τον Αντύπα του Κιλελέρ και, φυσικά, το Ρηγα Φεραίο (για να υπάρχει και η ισορροπία Λάρισας-Μαγνησίας). Η τελευταία ήταν αφιερωμένη σε μια σημαντική αντιστασιακή ενέργεια που συζητήθηκε σε όλη την Ευρώπη, την ανατίναξη της ναζιστικής αμαξοστοιχίας στα Τέμπη με το όνομα του σαμποτέρ Βρατσάνου (Aγγελούλη).

Η αποφυλάκιση Τσοχατζόπουλου – από την ανεξάρτηση δικαιοσύνη για να μην ξεχνιόμαστε- είναι ένα ζήτημα που προκαλεί εντάσεις και απογοήτευση σε πολλούς. Πρέπει να σημειώσουμε ότι το κράτος δικαίου με τις πρόνοιές του, δεν εκδικείται και επιτρέπει την υπό όρους απόλυση για σοβαρά προβλήματα υγείας (ανήκεστο βλάβη), ακόμη και αν κάποιοι το αμφισβητούν από έξω.

Απλώς πρέπει να αποφασίσουμε αν το κράτος δικαίου είναι γενναιόδωρο από τον Άκη και τον Παπαγεωργόπουλο μέχρι τον Παττακό (!) ή από το Λιακουνάκο μέχρι τον Λαυρεντιάδη και τιμωρητικό για πολλούς άλλους με σοβαρότερα -και αυταπόδεικτα- προβλήματα υγείας που παραμένουν στις φυλακές. Γιατί τότε το κράτος δικαίου είναι ταξικά και ιδεολογικά μεροληπτικό, άρα δεν είναι κράτος δικαίου…